Boekverslag 'Erik of het klein insectenboek', door Godfried Bomans

Eric of het klein insectenboek
Godfried Bomans

Samenvatting:
"De negenjarige Erik Pinksterblom ligt in bed en kan niet slapen. Hij heeft het gevoel dat er 'iets groots' gaat gebeuren. Hij besluit om in afwachting van de grote gebeurtenis nog een beetje te leren voor een proefwerk dat hij de volgende dag heeft over het hoofdstuk 'Insecten' uit Solms' Beknopte Natuurlijke Historie.
Boven Eriks bed hangt een schilderij dat hij 'Wollewei' noemt en waarop alle insecten staan afgebeeld. Als hij verzucht dat hij daar zo graag eens zou zijn, gebeurt het wonder: Erik wordt piepklein en is opeens in het schilderij. Daar beleeft hij allerlei avonturen; hij is onder meer te gast bij de wespenfamilie Vliesvleugel, logeert een tijdje in hotel Het Slakkenhuis en hij sluit vriendschap met een vlinder. Ondergronds probeert hij een worm uit de knoop te halen en ontmoet hij een doodgraver die niet kan wachten tot Erik doodgaat en hem in afwachting van het heugelijke feit probeert vet te mesten. In de insectenwereld gonst het inmiddels van de geruchten over Erik, dat rare insect dat maar twee benen heeft en alles lijkt te weten wat voor de dieren zelf een raadsel is. Als Erik een mier ontmoet die hem meeneemt naar de mierenkolonie, wacht hem dan ook een warm onthaal. Erik besluit zijn ware aard te onthullen en de mieren in te schakelen om terug te keren naar de mensenwereld." - Lezen voor de lijst, http://www.lezenvoordelijst.nl/zoek-een-boek/nederlands-15-tm-19-jaar/e/erik-of-het-klein-insectenboek/

Mijn mening over het boek:

Ik ben begonnen in Erik of het klein insectenboek omdat ik deze keer minder tijd had om een boek te lezen, en dit boek vrij dun was. Daardoor had ik me niet goed ingelezen over de inhoud, en liet ik me verrassen door Godfried Bomans. Het verrassen is zeker gelukt: wat een merkwaardig boek. Ondanks de ietwat kinderlijke inhoud, is het boek zeer ouderwets geschreven. Het verhaal was echter wel goed te volgen. Mijn mening over dit boek is daarom ook enigszins verdeeld: het verhaal is grappig, maar naar mijn mening iets te kinderachtig.

Betoog:

Na lang en hard nagedacht te hebben, ben ik tot de conclusie gekomen dat ik Erik of het kein insectenboek niet aan zou raden aan mijn klasgenoten. Het boek gaat over een jongetje dat op een slapeloze nacht in zijn favoriete schilderij wordt gezogen, en daar veel leert over de insecten in het schilderij, maar ook de insecten veel leert over hunzelf, door middel van het kleine insectenboek dat hij bij zich draagt. Het verhaal op zich is leuk en heeft een sprookjesachtige tint door de pratende insecten, maar daardoor is het boek misschien iets te kinderlijk voor VWO-leerlingen van 16 à 17 jaar. Ik vroeg me af of het dan misschien een goed boek zou zijn voor leerlingen van een lager niveau, maar wegens het klassieke taalgebruik van Bomans (“Overal werd zijn woord met eerbied aangehoord, doch Erik bepaalde zich er toe te verklaren, dat het goed ging zoals het ging en dat men maar nijver moest doorwerken.” pagina 167, onderstreepte woorden zijn “klassiek”) viel ook deze optie af. 

Het verhaal, zoals ik net al zei, was echter leuk bedacht. De verhaallijn is duidelijk te volgen, omdat het boek chronologisch geschreven is, en de lezer begint erg met Erik mee te voelen. Zeker op het einde wanneer de kleine jongen toch wel graag weer naar huis wil: "'Ik verlang zo verschrikkelijk naar huis,' snikte Erik, 'ik hoor hier helemaal niet! Ik loop nu al drie weken in mijn pyjama rond en kan de lijst van het schilderij maar niet vinden! Wat zullen ze thuis wel zeggen?'" (pagina 181.) Hieruit wordt duidelijk dat het een echt kinderverhaal is. Toch zit er een verborgen, volwassen boodschap in: aan het einde van het boek (Erik zelf is inmiddels ook volwassen geworden) zegt de schrijver vaarwel met de woorden: “Vaart allen wel, houdt altijd de lijst in het oog, - en bekommert u niet te zeer om honing.” (pagina 193). Met de honing verwijst de schrijver naar een stuk wat eerder in het verhaal plaatsvond, waarin alle insecten zich alleen maar "bekommeren" om de honing. De boodschap hierachter is, voor de mensen, dat ze zich niet te veel met spullen en dingen moeten bezighouden: het is tenslotte maar materieel. "De lijst in het oog houden" betekent, volgens mij, dat je altijd je doel in het oog moet houden, maar ik kan het mis hebben. Ik vond het ook erg lastig om uit een boek als deze (namelijk, een kinderboek met pratende dieren) een diepere boodschap te halen.

Conclusie: ik vind het een mooi verhaal, maar niet geschikt voor zijn doelgroep en daarmee niet aan te raden aan mijn klasgenoten.

Balansverslag

Balansverslag
Veerle Van den Meerschaut, V5c

De balans: mijn leesgedrag van brugpieper tot vijfdeklasser!
Hier in de vijfde klas zijn er veel dingen veranderd sinds ik in de brugklas ben begonnen. In de brugklas las ik vooral voor mijn plezier - voor ik ging slapen bijvoorbeeld. Nu lees ik eigenlijk alleen nog maar voor school. Dat is jammer natuurlijk, maar niet per se slecht: op school heb ik geleerd om "buiten de lijntjes" te lezen. Dat wil zeggen, buiten mijn referentiekader. In de derde klas lazen we gezamenlijk de literaire thriller "Het gouden ei" van Tim Krabbé. Voor we hieraan begonnen, las ik eigenlijk nooit thrillers omdat me dat veel te eng leek. Maar toen we het boek uit hadden, wilde ik eigenlijk alleen maar meer! Ik heb daarna in de zomervakantie veel jeugdthrillers met plezier verslonden. Die boeken waren speciaal voor jongvolwassenen zoals ik geschreven, dus de boeken waren wel aardig op niveau. Voor school heb ik echter boeken gelezen met een iets hoger leesniveau, zoals "De kleine blonde dood", al was dit niet echt mijn favoriet.. 
Ondanks mijn recentelijk ontdekte liefde voor thrillers, hecht ik nog altijd veel waarde aan enigszins "vrolijke" verhalen. Mijn favoriete boek is dan ook nog steeds hetzelfde als in de eerste klas, namelijk "Maaike en Domenico" van Suzanne Wittpennig. Ik heb laatst deel 9 gelezen, en ik ben er nog net zo verliefd op als op deel 1, die ik in de eerste klas heb gelezen. Ik denk dan ook dat Suzanne Wittpennig mijn favoriete schrijfster is, omdat ze mijn keuzes en mijn leven als puber heeft beïnvloed met haar boeken. Het is jammer dat ik in de vijfde klas geen verslagen mag schrijven over vertaalde boeken, aangezien mijn favoriete serie uit het Duits is vertaald. Het thema van die serie spreekt me aan omdat het betrekking heeft op mijn leven op de middelbare school, en nog een korte periode daarna op de universiteit. Identificeren met de hoofdpersoon vind ik een belangrijk aspect in een boek. Verder lees ik veel verschillende genres: thrillers, drama, science-fiction, en jeugdromans. 
Mijn leessmaak is dus niet zoveel veranderd in de afgelopen jaren, op een nieuw toegevoegd genre na. Dezelfde boeken spreken mij nog altijd aan, maar nu op een hoger leesniveau. In de toekomst zal ik waarschijnlijk nog een aantal boeken gaan lezen, maar dan vooral voor school. Voornamelijk omdat ik in mijn vrije tijd helemaal niet zo vrij ben, en meer andere dingen moet doen. Toch zou ik "Twee tranen" of "De volmaakte verdwijning" van Derwent Christmas nog graag willen lezen. Het blijft interessant dat een docent op onze school in zijn vrije tijd romans schrijft.

Leesautobiografie

Mijn leesautobiografie
Veerle Van den Meerschaut, V4c

Vroeger
Vroeger werd ik veel voorgelezen. Mijn ouders lazen me elke avond voor het slapen gaan voor uit boekjes als "Jip en Janneke" van Annie M. G. Schmidt. Mijn oppas deed dit ook graag: haar naam was namelijk Janneke en dit vond ze wel grappig. Een van mijn favoriete boekjes was dat van "Muisje andersom" van Anita Jeram.  

Op de basisschool zat ik graag in de zogeheten leeshoek, om de boekjes van de "ik leer lezen"-reeks door te spitten. Mijn juffen en meesters lazen tot lang door: mijn meester in groep 7 las voor uit "Spijt", van Carry Slee. Mede om ons te laten inzien dat pesten heel verkeerd was. 

Bij ons thuis wordt er veel gelezen. Mijn zusje van vier en mijn broertje van één worden nog elke avond voorgelezen, en soms mag ik dit ook doen. Ik vind het leuk omdat de kindjes vragen stellen over het verhaal en echt geboeid zijn. (Niet alleen in de plaatjes!)

Van de eerste tot de derde klas heb ik nog steeds veel gelezen, vooral in de zomer tijdens vakanties. Ik las dan de reeks "Maaike en Domenico" van Susanne Wittpennig. Dat is nog steeds een van mijn favoriete series, maar ik mag deze helaas niet lezen voor Nederlands of Engels, omdat het een boek is dat uit het Duits vertaald is. Verder las ik veel Mel Wallis de Vries. Zij schrijft jeugdthrillers. We moesten wel boekverslagen maken maar we waren altijd vrij om te kiezen welk boek: daarom heb ik toen al wel een verslag gemaakt over "Maaike en Domenico". 

Mijn persoonlijke top 5
1. Maaike en Domenico - Susanne Wittpennig. De serie is 9 delen lang (tot nu toe!) en in die 9 boeken leer je de hoofdpersonen kennen alsof ze je vrienden zijn. Ik vind de omgeving waarin de boeken zich afspeelt ook mooi. Het grootste gedeelte van de tijd zijn ze in Berlijn, maar het mooist beschreven vind ik toch wel Domenico's thuis: Sicilië.
2. Verraad - Abigail Haas. Dit boek is op een aparte manier geschreven. Het begint in de rechtszaal: er is dus een moord gepleegd. Het hele boek is geschreven "vanuit" de rechtszaal, met flashbacks waarin je te weten komt wat er nou eigenlijk is gebeurd.
3. Dromendochter - Laini Taylor. In "Dromendochter" lees je over een meisje met knalblauw haar en overal tatoeages, dat tanden van mensen verzameld en ze doorgeeft aan een wezen dat "duivel" wordt genoemd. Deze "duivel" geeft mensen munten voor wensen in ruil voor tanden, en Karou (de dromendochter) is de tussenpersoon voor de duivel en de mensen. Ze weet niet wie ze is of waar ze vandaan komt, maar dat leer je terwijl je het boek leest.
4. Rosa in New York - Francine Oomen. Als je de "Hoe overleef ik"-serie hebt gelezen, ken je Rosa al vanaf klas 1. Nu heeft ze een tussenjaar in New York voor ze gaat studeren. Ik vond het leuk om dit boek te lezen omdat het een verhaal is waar ik me in kan verplaatsen. Verder is het gewoon erg grappig geschreven.
5. Klem - Mel Wallis de Vries. Dit was het eerste boek van Mel Wallis de Vries dat ik las, en daarom heeft het een speciaal plekje in mijn hart. Na dit boek ben ik enigszins verslingerd geraakt aan haar jeugdthrillers.

Wat voor lezer ben ik? 
Ik ben een gevarieerde lezer. Ik hou van een luchtig boek over het leven van een tiener op z'n tijd, maar lees ook graag science-fiction of thrillers. Ik kan boeken van niveau 3 aan, maar lees vooral wat me interessant lijkt.

Plannen voor de vierde
Aangezien ik mijn verslag veel te laat inlever en de vierde dus al ongeveer achter de rug heb, kan ik beter vertellen welke boeken ik HEB gelezen. Want dat is wederom variërend. Ik heb een zielig boek gelezen over de dood van een klein blond zoontje van een schrijver (de kleine blonde dood), een soort psychologische roman over een zoektocht naar een pinpas (Magnus) en dan nog een luchtiger boek over 3 tieners die van het leven proberen te genieten (het leven is vurrukkulluk). Ik ben van plan om in de vierde ook wat meer thrillers te gaan lezen. "De verdwijning" van meneer Derwent Christmas lijkt me daar een goed begin voor! 

Boekverslag 'Het leven is vurrukkulluk', door Remco Campert

Het leven is vurrukkulluk
Remco Campert

Mijn mening over het boek: 

Dit boek vond ik een stuk luchtiger om te lezen dan de twee vorige boeken die ik heb gehad. 'Het leven is verrukkuluk' gaat er vooral om dat je moet genieten van het leven, en dat willen de hoofdpersonen dan ook erg graag doen. Want vanbinnen zijn ze eigenlijk diep ongelukkig, maar dat proberen ze te verbergen door stoere dingen te doen als roken, stelen, flirten en proberen elkaar in bed te krijgen. Het is een heel ander genre dan de boeken die ik hiervoor heb gelezen, maar ik vond het erg prettig voor de afwisseling. 

Samenvatting: 

In Het leven is vurrukkulluk volgen we verschillende personages op hun pad. Zo is er Mees, die probeert Panda zijn bed in te krijgen maar die absoluut geen vaste relatie wil. Samen met zijn vriend Boelie werkt hij aan een musical, maar daarvan is Panda niet onder de indruk. Een oude, enigszins seniele man loopt achter de twee vrienden en Panda en als hij naast hen komt zitten op het bankje besluiten ze hem neer te slaan en hem te beroven. Intussen heeft Boelie een interview met een journalist, waarin geen van beide ook maar een poging doet om de echte Boelie weer te geven, waarna Boelie meegaat naar het huis van de journalist. Daar ontmoet hij diens vrouw, Etta, een gebroken persoon.  Hij probeert haar te verleiden en breekt met haar in bij de buren. Hij heeft haar bijna in bed als de buren thuiskomen. Verder spelen de oude man, Tjeerd, die hem wil helpen, en Rosa, de toiletjuffrouw ook nog een rol. Aan het eind vindt er nog een feest plaats waarin alle karakters op een manier een rol spelen.

Bron: http://www.deleesfabriek.nl/2011/11/het-leven-is-vurrukkuluk/

Een fotocollage bij het boek:

In deze collage wordt het verhaal beschreven van de twee vrienden die Panda ontmoeten en beginnen te flirten, en vervolgens van het 'vurrukkullukke' leven gaan genieten door onder andere te stelen, cannabis te roken (marijuana), een oude man in elkaar te slaan en te bestelen, en in een huis in te breken.  

Boekverslag 'De kleine blonde dood', door Boudewijn Buch

De kleine blonde dood
Boudewijn Buch

                                                                          

Mijn mening over het boek:
Ik vond dit boek iets meer verwarrend om te lezen dan de vorige, Magnus, omdat de verhaallijnen vooral in de eerste hoofdstukken erg door elkaar liepen. Er zijn er 2: het heden, waarin Boudewijn vertelt over zijn zoontje Micky die een ongeluk krijgt, en zijn vrouw Mieke en hun relatie. De tweede verhaallijn speelt zich af in het verleden: de jeugd van Boudewijn. Zijn vader had een trauma opgelopen van de Tweede Wereldoorlog die hij overleefd had, en werd daardoor onberekenbaar en niet echt een goede vader voor Boudewijn en zijn broers. Het is een erg triest verhaal, dat je aan het denken zet. Heel anders dan mijn vorige boek: dat was al met al toch best luchtig vergeleken bij dit verhaal waarin een man zijn vijfjarige zoontje en zijn getraumatiseerde vader kwijtraakt.. 

Samenvatting:
Het boek gaat over Boudewijn Büch. Het verhaal wordt in twee delen verteld. Het eerste deel gaat over de jeugd van Boudewijn. Zijn vader Rainer heeft een ernstig oorlogstrauma opgelopen in de Tweede Wereldoorlog. Niet alleen hij, maar ook de rest van het gezin heeft hier erg veel last van. Hij mishandelt zijn vrouw en zonen en is fel anti-Duits. Er komt bv. ook geen televisie in huis, want moeder is bang dat hij naar series over de oorlog gaat kijken waar hij niet tegen kan. Boudewijn heeft duidelijk een ongelukkige jeugd.

Het tweede deel van het boek gaat over het vaderschap van Boudewijn. Hij krijgt samen met Mieke, zijn vroegere lerares Engels die veertien jaar ouder is, een kind. Het jongetje heet Micky. Aangezien Mieke een drankprobleem heeft, neemt Boudewijn de zorg voor Micky op zich.

Als Micky vijf jaar is, valt hij in zijn moeders appartement van de trap en raakt in coma. De val is het gevolg van een geknapt gezwel in de hersenen. Boudewijn kiest ervoor om een einde aan het leven van zijn zoontje te maken. Hij heeft het hier erg moeilijk mee.
In het laatste hoofdstuk worden herinneringen van Boudewijn beschreven, zowel over zijn vader als over Micky. 

Bron: http://www.zoekboekverslag.nl/frameset.php?id=6882

Mindmap bij het boek: