Boekverslag 'Magnus', door Arjen Lubach

Magnus

Arjen Lubach

Mijn mening over het boek:

Ik vond het een leuk boek om te lezen, omdat je gaat meedenken en meevoelen met Merlijn. De sympathie die zich ontwikkelt komt grotendeels door de epilepsie waar hij al zo lang aan lijdt, en waardoor hij als 27 jarige de simpele dingen als autorijden niet kan doen. Het boek zelf is opgebouwd uit 3 aktes, en 2 verhaallijnen. De eerste verhaallijn, waarin Merlijn in flashbacks vertelt over zijn ontmoeting met Caro en hun relatie vond ik goed passen bij de tweede verhaallijn, het heden. Je krijgt precies op tijd te weten wat je nodig hebt. Vooral de tweede verhaallijn was spannend, omdat daarin de hele zoektocht naar Magnus, de man die Merlijn's creditcard gebruikt, wordt beschreven.

Samenvatting:

De niet zo bekende jonge toneelschrijver Merlijn Kaiser heeft het moeilijk: zijn grote liefde Caro (op wie hij al verliefd is sinds de stedenreis in 5 vwo) heeft hem verlaten voor een Amsterdamse singer-songwriter, hij bezoekt zijn vrienden niet meer en hij krijgt de epilepsie waar hij sinds zijn achtste aan lijdt, niet onder controle. Dan gebeurt er plots iets erg vreemds: hij wordt opgebeld door de fraudebestrijdingsdienst van zijn creditcardbedrijf, met de vraag of hij een paar dagen geleden in een Zweeds pretpark zo'n 1650 euro heeft uitgegeven. Hoewel Merlijn zelfs nooit in Zweden is geweest, zegt hij: 'Ja.' Plotseling heeft Merlijn een nieuw doel in zijn overhoop gegooide leven: de dief van zijn creditcardgeld opsporen in Stockholm, Zweden. Hij werkt aan een nieuw toneelstuk en van het voorschot dat hij heeft gekregen kan hij makkelijk op reis. Eenmaal in Zweden blijkt de zoektocht naar de fraudeur zich ongemerkt uit te breiden. Hij ontmoet mensen die hem een heel andere kijk geven op zijn eigen leven en doet een schokkende ontdekking.

Bron: http://www.lezenvoordelijst.nl/zoek-een-boek/nederlands-15-tm-19-jaar/m/magnus/ 

Interview met Arjen Lubach:

Arjen Hendrik Lubach, geboren op 22 oktober 1979 in Groningen, schreef dit boek in 2011. Voor ‘Magnus’ schreef hij onder andere: ‘Mensen die  ik ken die mijn moeder hebben gekend’ (2006), ‘Bastaardsuiker’ (2008) en ‘IV’ kwam erna (2013). Ook heeft hij voor radio en TV geschreven, en treedt op met zijn theatergezelschap ‘Op Sterk Water’. Ik stelde hem een paar vragen over ‘Magnus’.

Wanneer ben je begonnen met schrijven?

“Ik ben begonnen met het schrijven van boeken in 2005, en het resultaat is ‘Mensen die ik ken die mijn moeder hebben gekend’. Verder schrijf ik voor onder andere ‘De Wereld Draait Door’, ‘Koefnoen’, en diverse scenario’s voor film en televisie. Het liefst doe ik niks anders dan schrijven, maar dat zal wel niet lukken.”

Hoe schrijf je? En wanneer?

“Ik schrijf eigenlijk altijd op de computer, dat werkt het fijnste. Natuurlijk heb ik ook altijd een notitieboekje bij me, voor als er ineens iets geniaals bij me opkomt, maar daar schrijf ik geen hele verhalen in.

Ik schrijf het liefst ’s ochtends, ’s avonds is mijn hoofd te vol. Na het ontbijt meteen aan de bak!”

Heb je altijd al schrijver willen worden?

“Ja, al zei mijn vader dat het schrijven van een roman niet zomaar ging. Het liefst schrijf ik voor de rest van mijn leven, maar dat zal waarschijnlijk maar een droom blijven.”

Je schrijft niet alleen romans, maar ook thrillers, cabaret, filmscenario’s en theaterstukken. Hoe heb je het voor elkaar gekregen om al die dingen te doen?

“Haha, ik ben er eigenlijk gewoon aan begonnen en heb nooit opgegeven. Als je ergens goed in bent, gaat het vanzelf. Radio heb ik na een tijdje wel opgegeven, omdat ik daar niet in doorgroeide.”

De hoofdpersoon, Merlijn Kaiser, lijkt in sommige opzichten op jou, heb je dat expres zo gedaan

“Ik denkt dat het enigszins onbewust zo is gekomen. Merlijn is van ongeveer mijn leeftijd, is ook een schrijver en hij verlangt naar thuis.”

Het motto van het boek is ‘Soms ben ik in mijn eigen huis. Dan zit ik thuis, op mijn bank en dan denk ik: ik wil naar huis.', komt dat voort uit jouw eigen verlangen naar dat thuisgevoel?

“Ja, mijn moeder is overleden toen ik 12 jaar oud was. Daardoor was het gevoel van thuis anders geworden. Het werd nog vreemder toen mijn vader opnieuw trouwde, en later nog toen ik op mezelf ging wonen.”

Het boek speelt zich voor een groot deel in Zweden af, heb jij zelf veel met Zweden?

“Ja! Ik spreek Zweeds als een soort hobby, en ik kom er graag. Ik vind Zweeds de mooiste taal die er bestaat! Ik was altijd jaloers op de mensen die Zweeds konden praten, als we daar op vakantie waren.”

Nog een vraag over je privé-leven en het boek: Magnus gaat over een verbroken relatie. Komt dat daar ook vandaan?

“Ja, wel ongeveer. Maar toen het boek verscheen was het weer aan, dat is het nu nog steeds. We wonen niet samen omdat schrijven egoïstisch werk is. Ik krijg soms midden in de nacht inspiratie, en dan wil ik alle lichten aandoen en meteen verder. Dat kan niet als je samenwoont. Ik vind het niet heel erg: zoals het nu is, is het goed. Het personage Caro is echter gebaseerd op een jeugdliefde die ik had, al was die lang niet zo romantisch als in het boek. We hebben maar twee weken iets gehad..”

Bedankt voor dit interview, ik hoop nog veel van je te gaan zien!

“Oh dat komt wel goed: mijn stukken zijn overal, haha!”

Bronnen: www.wikipedia.nl, www.arjenlubach.nl, www.volkskrant.nl