Magnus
Arjen Lubach
Mijn mening over het boek:
Ik vond het een leuk boek om te lezen, omdat je gaat meedenken en meevoelen
met Merlijn. De sympathie die zich ontwikkelt komt grotendeels door de
epilepsie waar hij al zo lang aan lijdt, en waardoor hij als 27 jarige de
simpele dingen als autorijden niet kan doen. Het boek zelf is opgebouwd uit 3
aktes, en 2 verhaallijnen. De eerste verhaallijn, waarin Merlijn in flashbacks
vertelt over zijn ontmoeting met Caro en hun relatie vond ik goed passen bij de
tweede verhaallijn, het heden. Je krijgt precies op tijd te weten wat je nodig
hebt. Vooral de tweede verhaallijn was spannend, omdat daarin de hele zoektocht
naar Magnus, de man die Merlijn's creditcard gebruikt, wordt beschreven.
Samenvatting:
De niet zo bekende jonge toneelschrijver Merlijn Kaiser heeft het moeilijk:
zijn grote liefde Caro (op wie hij al verliefd is sinds de stedenreis in 5 vwo)
heeft hem verlaten voor een Amsterdamse singer-songwriter, hij bezoekt zijn
vrienden niet meer en hij krijgt de epilepsie waar hij sinds zijn achtste aan
lijdt, niet onder controle. Dan gebeurt er plots iets erg vreemds: hij wordt
opgebeld door de fraudebestrijdingsdienst van zijn creditcardbedrijf, met de
vraag of hij een paar dagen geleden in een Zweeds pretpark zo'n 1650 euro heeft
uitgegeven. Hoewel Merlijn zelfs nooit in Zweden is geweest, zegt hij: 'Ja.' Plotseling heeft Merlijn een nieuw doel in zijn overhoop gegooide leven: de
dief van zijn creditcardgeld opsporen in Stockholm, Zweden. Hij werkt aan een
nieuw toneelstuk en van het voorschot dat hij heeft gekregen kan hij makkelijk
op reis. Eenmaal in Zweden blijkt de zoektocht naar de fraudeur zich ongemerkt
uit te breiden. Hij ontmoet mensen die hem een heel andere kijk geven op zijn
eigen leven en doet een schokkende ontdekking.
Bron: http://www.lezenvoordelijst.nl/zoek-een-boek/nederlands-15-tm-19-jaar/m/magnus/
Interview met Arjen Lubach:
Arjen Hendrik
Lubach, geboren op 22 oktober 1979 in Groningen, schreef dit boek in 2011. Voor
‘Magnus’ schreef hij onder andere: ‘Mensen die
ik ken die mijn moeder hebben gekend’ (2006), ‘Bastaardsuiker’ (2008) en
‘IV’ kwam erna (2013). Ook heeft hij voor radio en TV geschreven, en treedt op
met zijn theatergezelschap ‘Op Sterk Water’. Ik stelde hem een paar vragen over
‘Magnus’.
Wanneer
ben je begonnen met schrijven?
“Ik ben begonnen
met het schrijven van boeken in 2005, en het resultaat is ‘Mensen die ik ken
die mijn moeder hebben gekend’. Verder schrijf ik voor onder andere ‘De Wereld
Draait Door’, ‘Koefnoen’, en diverse scenario’s voor film en televisie. Het liefst
doe ik niks anders dan schrijven, maar dat zal wel niet lukken.”
Hoe
schrijf je? En wanneer?
“Ik schrijf
eigenlijk altijd op de computer, dat werkt het fijnste. Natuurlijk heb ik ook
altijd een notitieboekje bij me, voor als er ineens iets geniaals bij me
opkomt, maar daar schrijf ik geen hele verhalen in.
Ik schrijf het
liefst ’s ochtends, ’s avonds is mijn hoofd te vol. Na het ontbijt meteen aan
de bak!”
Heb je
altijd al schrijver willen worden?
“Ja, al zei mijn
vader dat het schrijven van een roman niet zomaar ging. Het liefst schrijf ik
voor de rest van mijn leven, maar dat zal waarschijnlijk maar een droom
blijven.”
Je
schrijft niet alleen romans, maar ook thrillers, cabaret, filmscenario’s en theaterstukken.
Hoe heb je het voor elkaar gekregen om al die dingen te doen?
“Haha, ik ben er
eigenlijk gewoon aan begonnen en heb nooit opgegeven. Als je ergens goed in
bent, gaat het vanzelf. Radio heb ik na een tijdje wel opgegeven, omdat ik daar
niet in doorgroeide.”
De
hoofdpersoon, Merlijn Kaiser, lijkt in sommige opzichten op jou, heb je dat
expres zo gedaan
“Ik denkt dat
het enigszins onbewust zo is gekomen. Merlijn is van ongeveer mijn leeftijd, is
ook een schrijver en hij verlangt naar thuis.”
Het
motto van het boek is ‘Soms ben ik in mijn eigen huis. Dan zit ik thuis, op
mijn bank en dan denk ik: ik wil naar huis.', komt dat voort uit jouw eigen
verlangen naar dat thuisgevoel?
“Ja, mijn moeder is overleden toen ik 12 jaar oud
was. Daardoor was het gevoel van thuis anders geworden. Het werd nog vreemder
toen mijn vader opnieuw trouwde, en later nog toen ik op mezelf ging wonen.”
Het
boek speelt zich voor een groot deel in Zweden af, heb jij zelf veel met
Zweden?
“Ja! Ik spreek
Zweeds als een soort hobby, en ik kom er graag. Ik vind Zweeds de mooiste taal
die er bestaat! Ik was altijd jaloers op de mensen die Zweeds konden praten,
als we daar op vakantie waren.”
Nog een
vraag over je privé-leven en het boek: Magnus gaat over een verbroken relatie. Komt
dat daar ook vandaan?
“Ja, wel
ongeveer. Maar toen het boek verscheen was het weer aan, dat is het nu nog
steeds. We wonen niet samen omdat schrijven egoïstisch werk is. Ik krijg soms
midden in de nacht inspiratie, en dan wil ik alle lichten aandoen en meteen
verder. Dat kan niet als je samenwoont. Ik vind het niet heel erg: zoals het nu
is, is het goed. Het personage Caro is echter gebaseerd op een jeugdliefde die
ik had, al was die lang niet zo romantisch als in het boek. We hebben maar twee
weken iets gehad..”
Bedankt
voor dit interview, ik hoop nog veel van je te gaan zien!
“Oh dat komt wel
goed: mijn stukken zijn overal, haha!”
