Maarten 't Hart
Samenvatting:
"In Een vlucht regenwulpen vertelt de dertigjarige Maarten, hoogleraar biologie, zijn levensgeschiedenis. Hij beschrijft twee weken uit zijn leven, maar blikt veelvuldig terug op zijn verleden. Het verhaal begint met het trouwfeest van Maartens beste vriend Jakob. Op het feest ontmoet hij een zusje van Martha, voor wie hij sinds de middelbare school een obsessieve liefde koestert. Hij maakt een afspraakje met het zusje om over twee weken samen een concert te bezoeken, maar wordt direct daarna overvallen door de dwanggedachte dat hij dan dood zal zijn.
Allengs wordt duidelijk hoezeer Maartens liefde voor Martha niet alleen zijn leven bepaalt, maar ook verweven is met de liefde voor zijn inmiddels overleden moeder." - Lezen voor de lijst, http://www.lezenvoordelijst.nl/zoek-een-boek/nederlands-15-tm-19-jaar/e/een-vlucht-regenwulpen/
Mijn mening over het boek:
Voordat ik begon met lezen had ik geen specifieke verwachtingen van het boek: ik ben niet kieskeurig en trek dus makkelijk een boek uit de kast. Toch kreeg ik van mensen die mij met Een vlucht Regenwulpen zagen lopen de vraag of ik zeker wist dat ik dit boek wilde lezen. Ik heb me laten vertellen dat Maarten 't Hart nog wel eens wat ouderwets taalgebruik heeft, en niets bleek minder waar. Toch heb ik volgehouden en ondanks de ingewikkelde woorden af en toe ben ik erg tevreden over dit boek. Moeilijke woorden kun je immers altijd opzoeken. Het boek is erg boeiend om te lezen, gemakkelijk in mee te leven en lastig weg te leggen.
Betoog:
Ik zou Een vlucht regenwulpen aan iedereen aanraden die niet bang is om na te denken terwijl hij leest. Dit boek doet het genre 'psychologische roman' namelijk erg eer aan. In Een vlucht regenwulpen wordt het verhaal over Maarten, de dertigjarige bioloog die gespecialiseerd is in weefselkweek en nog nooit iets met een vrouw gehad heeft, verteld. "Ik ben nu dertig jaar oud, ik ben hoogleraar. Een bliksemcarrière. Dit is het verhaal van mijn leven tot nu toe. Om het kweken te ontlopen heb ik mij uitgesloofd om kweker te worden." (pagina 13)
Er lopen twee verhaallijnen in het boek: in de ene verhaallijn lees je hoe Maarten in het heden worstelt met onderwerpen als geloof, liefde en de wil om te leven, en in de tweede verhaallijn lees je hoe Maarten als kind al erg eenzaam en geïsoleerd leefde. Dit is een erg lastig onderwerp, maar naar mijn mening heeft 'T Hart dit heel bedachtzaam aangepakt. Ook later in het boek zijn er nog veel scènes waarin verschillende vormen van eenzaamheid bij meerdere mensen naar buiten komt. Op pagina 146 staat bijvoorbeeld: "'Als ik naar de bergen kijk is het net alsof ik weer een klein meisje ben en in de tuin van ons huis bellen blaas. Zoals ik toen de bellen nakeek, zo zie ik nu die bergen. Ik vond dat zalig, dat bellen blazen, je had er niemand voor nodig, je kon het helemaal alleen doen,' zegt Adrienne." Hier beschrijft de schrijver in een dialoog tussen Maarten en Adrienne, waarin heel terloops duidelijk wordt dat zij, net als Maarten zelf, vroeger geïsoleerd en het liefst alleen speelde. De subtiele manier waarop Maarten een soort "lotgenoot" tegenkomt, spreekt mij erg aan.
Hetzelfde geldt voor het feit dat Maarten op zijn dertigste nog nooit met een vrouw heeft afgesproken: "Het is vreemder om op je dertigste een afspraak te maken met een meisje dan om het nooit te doen. In het laatste geval lijkt het alsof je geen interesse hebt voor vrouwen. Maar als je op je dertigste voor het eerst een afspraak maakt, blijkt wel dat je eigenlijk een sukkel bent, een verlegen pummel." (pagina 21) De schrijver zegt waar het op staat: zonder opsmuk maar met zorgvuldig gekozen woorden. Al struikelde ik soms over de woorden die hij heel lang geleden misschien net zo zorgvuldig gekozen heeft, maar nu eigenlijk bijna nooit meer gebruikt worden. Op pagina 60 vond ik in een gesprek met een broeder deze antieke zin: "Maar wien God liefheeft, dien kastijdt hij, moet u maar bedenken. Juist voor wijzen en verstandigen is het verborgen en aan de kinderkens zal het geopenbaard worden, en zouden wij dan niet spreken, nu haar verstand haar verlaten heeft?"
Dat struikelen af en toe heeft mij er niet van weerhouden om tot de conclusie te komen dat ik Een vlucht regenwulpen zeker zou aanraden aan mijn klasgenoten. Ik daag jullie uit!
